In polish – Marek Pasieczny

[inspic=88,left,,0]

‘Quite Still’ (‘Prawie Nieruchomo’) Alistair MacDonald (Szkocja)
(wersja na gitarę klasyczną i elektronikę)

posluchaj fragmentow tu (listen excerpts here)

Polish premiere: Szczecin, Poland Zamek Książąt Pomorskich, sala Anny Jagiellonki 9th March 2008.

Fakturę utworu tworzy seria piętnastu akordów, które pojawiają się jakby złapane w obiektywie aparatu fotograficznego w momencie osuwania się ścian burzonego domu. Te obrazy są później przetwarzane (kolorowane, cieniowane za pomocą artykulacji) przez proces elektroniczny, stając się serią nieruchomych obrazów w formie suity. Quite Still został napisany dla australijskiego gitarzysty Daryl’a Buckley’a i został zamówiony przez Edison ze środków ‘Arts Council’ – Wielka Brytania. To jest premiera wersji na gitare klasyczna.

I jaki jest twój cel
W pisaniu muzyki? Nie mam
Celu; Mam do czynienia ze współbrzmieniami
Jakim
współbrzmieniami? Wydaje je choćby
siedząc cicho i nieruchomo
szukając grzybów.
Rosnących w trocinach.
45’ na głośnik, John Cage ‘In silence’ ( ‘W Ciszy’)
W końcu jasno; zakończenie pochmurnego dnia, słońce świeci i zachodzi. Siedząc
Cicho w dolinie spoglądam na zachodzące słońce zatapiające południowy zachód.
Wywołuje to nawet pewne nastroje; we wschodnim oknie prawie nieruchomo obserwuje
Toń a potem jej poświatę.
„Still” (‘Nieruchomo’), Samuel Beckett 1976

Pierwsza z kulminacji dziesiątej edycji Wrocławskiego Festiwalu Gitarowego. Premiera koncertu podwójnego na gitarę i klarnet Marka Pasiecznego poderwała publiczność w Filharmonii Wrocławskiej do owacji na stojąco.

Pasieczny, 27-letni absolwent klasy gitary wrocławskiej Akademii Muzycznej i kompozytor samouk, od ponad dwóch lat student The Royal Scottish Academy of Music w Glasgow, jest na fali: jego utwory (nie tylko na gitarę, i nie tylko orkiestrowe) zamawiają muzycy w kilkunastu już krajach, niedawno wrócił z tournée po RPA, wkrótce wybiera się do Chin. Jego koncert podwójny na gitarę i klarnet, który w niedzielę zagrali Krzysztof Pełech, Jan Jakub Bokun i orkiestra kameralna Wratislavia pod dyr. Jana Staniendy, powstał specjalnie na zamówienie wrocławskiego festiwalu i zdążył już obrosnąć w środowiskową legendę. Był gotowy dawno temu, a wykonanie uniemożliwiały, mówiąc oględnie, kwestie techniczne. Wreszcie się udało. To dzieło – biorąc pod uwagę wiek Pasiecznego – w dobrym sensie młodzieńcze i może właśnie dlatego tak imponujące rozmachem oraz precyzją instrumentacji. A także rozsądnymi proporcjami między fragmentami filmowo-ilustracyjnymi (to ulubiona konwencja Pasiecznego), a tymi przywodzącymi na myśl abstrakcyjne dokonania kompozytorów ostatniego półwiecza (długi wstęp zagrany wyłącznie przez instrumenty perkusyjne, mroczne glissanda smyczków w trzeciej części). Znamienne, że w partyturze, napisanej przecież z myślą o solistach wirtuozach, bardzo dużo miejsca poświęcone zostało innym instrumentom: głównie perkusyjnym (łącznie z efektowną partią na – tak, tak – ogromny gong), ale też celeście i wiolonczeli. Solowe partie gitary i klarnetu Pasieczny wtopił w gęstą fakturę orkiestry i choć Pełech i Bokun, zamawiając ten koncert, marzyli pewnie o dużo dłuższych wirtuozowskich kadencjach, to narzekać na brak zajęcia nie mogą: ich partie są piekielnie trudne pod względem technicznym, często grane z maksimum ekspresji. Takim numerem – zwartym, rozpędzonym, dynamicznym – Pasieczny, Pełech i Bokun mogą podbić europejskie estrady. A że koncertów na ten skład instrumentalny w światowej literaturze historycznej i bieżącej jest jak na lekarstwo, ich szanse rosną.

Źródło: Gazeta Wyborcza Wrocław

Kategoria: In polish

VIII KONKURS MŁODYCH INSTRUMENTALISTÓW EŁK 5.06.’09

Pasieczny i premiera (szkocka i polska) nowej kompozycji A.MacDonald’a

Pasieczny w Wyborczej (by Adam Domagała)

Recenzja z „Gazety Wyborczej”

Wrocławski Festiwal Gitarowy – Gitara 2007

Tuba Concerto!

South Africa Tour